Nemendum var skipt niður á fjögur borð þannig að þrír til fjórir sátu saman. Hvít örk var lögð á hvert borð og nemendur límdu hana niður. Kennari gekk á milli og dreifði vatnsuppleysanlegum vaxlit. Nú áttu allir að ímynda sér að liturinn væri þau sjálf og þau væru stödd í rúminu sínu fyrr um morguninn. Nemendur lokuðu augunum, þreifuðu á blaðinu og settu síðan litinn út á jaðar blaðsins þar sem línuteikningin byrjaði.

Nú hófst ferðalag gegnum hugann og kennarinn leiddi þau frá rúminu þeirra gegnum morgunverkin út í daginn. Nemendur fylgdu leiðsögn kennarans og hreyfðu litinn löturhægt með tilliti til ferða sinna án þess að slíta línuna. Með lokuð augun ferðuðumst við í línu sem ýmist sveigði til hægri eða vinstri á milli þess sem hún hélt bein áfram. Við héldum för okkar áfram um hringtorg, eftir strætum, upp tröppur, inn í Myndlistaskólann þar sem þau sátu nú. Þegar þau opnuðu augun aftur blöstu margvíslegar línur við, sumar náðu yfir allan pappírinn meðan aðrar voru fínlegar í einu horni. Krakkarnir bleyttu nú fingur sína og snertu línurnar á þeim stöðum sem þau vildu leggja áherslu á, t.d. þar sem þau höfðu numið staðar á leiðinni.

Því næst voru myndirnar hengdar upp og við ræddum það sem við sáum. Hvað gátu allar þessar ólíku línur táknað? Hvaða hughrif kölluðu þær fram?

Við spjölluðum um landakort og vegahandbækur, töluðum um allar þær endalausu og ósýnilegu teikningar sem væru í loftinu eftir ferðalög okkar og hreyfingar. Við töluðum um samgöngur og líkamann og veltum því fyrir okkur hvort línurnar þeirra gætu verið æðakerfi, taugakerfi, lófalínur, meltingarvegur, tölvurásir, fjarskiptalínur eða árfarvegir.

Því næst hélt hópurinn inn á bókasafn þar sem Guja Dögg Hauksdóttir arkitekt var með fyrirlestur. Hún sýndi þeim myndir af íverustöðum manna og dýra frá ýmsum stöðum í heiminum. Við sáum hús sem voru reist við margvísleg skilyrði: Við síki, í frumskógi, út í sveit og í borg. Við skoðuðum fjölbýli og einbýli, hús sem teygðu sig upp til himins og önnur sem hvíldu þung á jörðinni, hús sem voru hluti af náttúrunni og önnur sem voru greinileg mannvirki. Guja velti upp spurningum eins og: Hvað er hönnun? og því skyldum við vera að finna hlutunum nýtt form?

 

Eftir fyrirlesturinn fórum við aftur inn í stofuna. Kennari skipti borðunum niður í hópa, einn var landhópur, annar sjávar eða vatns, sá þriðji lofts og fjórði neðanjarðarhópur. Við settumst á gólfið og mynduðum hring. Nú átti hver nemandi að velja sér dýr innan síns hóps.

Við tókum smá tíma í að velja með lokuð augun og svo var gengið á línuna og hver sagði upphátt frá sínu dýri. Spennandi var að heyra dýravalið sem gjarnan kom kennara á óvart t.d. járnsmiður, bleikja, marglytta, öskurapi, hvítháfur, ánamaðkur og kólibrífugl. Nú var verkefni vikunnar kynnt: Hver nemandi átti að búa til íverustað fyrir dýrið sitt. Við ímynduðum okkar að dýrið væri smátt, það skipti ekki máli hvort dýrið væri steypireyður eða mýfluga í huganum átti það að vera á stærð við fingurbjörg eða smærra.

Kennari náði nú í nokkrar gerðir af hvítum pappírsrenningum, skæri og bókbandslím. Hann valdi síðan annað dýr en krakkarnir höfðu valið og við ræddum saman um eðli þess og þarfir. Pappírinn gekk á milli og nemendur þreifuðu á mismunandi áferð hans. Því næst sýndi kennarinn hvernig hægt

væri að umbreyta þessum hvítu renningum í margbreytilegt byggingarefni, hvernig hægt væri að brjóta upp á pappírinn og hvernig hægt væri bæði að klippa og rífa. Þessa viku yrðu nemendur hönnuðir og þau gætu togað pappírinn í hvaða átt sem þau vildu. Kennari benti þeim á að stundum leiddu fingurnir þau áfram og það væri spennandi að prófa eitthvað óvænt og skrítið. Mikilvægt væri að treysta fingrunum sem vissu oft betur en hugurinn hvert ætti að halda. Við lögðum áherslu á þarna yrði rými fyrir dýrið til að hreyfa sig.

Við veltum fyrir okkur hvort dýrið þyrfti hvíldarstað, hvort það vildi hleypa ljósi inn eða hvort það vildi fá að vera alveg í friði. Húsið gat rúmað fleiri hæðir og þá þurfti að gera ráð fyrir opum eða gönguleiðum milli þeirra. Ef dýrið bjó í vatni gat það synt upp og niður. Svo hélt hver til síns borðs og hófst handa. Efniviðurinn var sem fyrr: Hvítur pappír, skæri og bókbandslím.